می به حکمت می خورم، جای فلاطون از من است

عشرت روی زمین با گنج قارون از من است

خود پرستش می کند خود را و ممنون از من است

لفظ از هر کس که خواهد باش، مضمون از من است

خار دیوارست هر نقشی که بیرون از من است

این که پیراهن درد هر صبح گردون از من است

مصرعی را می کند گر سرو موزون از من است

در بیابان این چنین سرگشته مجنون از من است

ورنه می گفتم که روی باغ گلگون از من است

رنگ دریای سخن صائب دگرگون از من است