از رخ آیینه هستی غبار افشاندن است

در زمین کاغذین، تخم شرار افشاندن است

باده بر خاک سیه، گل بر مزار افشاندن است

از تهی مغزی ز سرو و بید بار افشاندن است

آستین چون شاخ گل بر نوبهار افشاندن است

خار و خس سیلاب را در رهگذار افشاندن است

بر سر پروانه شاهان نثار افشاندن است

خرده جان را به تیغ آبدار افشاندن است

خاک نومیدی به چشم انتظار افشاندن است

آب حیوان در زمین شوره زار افشاندن است

ورنه کار ابر در جوش بهار، افشاندن است