حاصل شمشیر برق از کشت ما خون خوردن است

وقت ما از رخنه سهلی پریشان می شود

دست شستن از حیات عاریت در زندگی

نور می گردد غذا در جسم پاک قانعان

جاهلان را پرده پوشی نیست بهتر از سکوت

رزق برق است آنچه می داری دریغ از خوشه چین

دل درون سینه من همچو پیکان در بدن

بهر عبرت چشم صائب می گشایم گاه گاه