در جگرخاری که اینجا بشکند آنجا گل است

فتح بابی هر که را رو می دهد ما را گل است

چون ز می سیراب گردد پنبه مینا گل است

قلقل میناست بلبل، باده حمرا گل است

در حریم بیضه بلبل گرم صحبت با گل است

نقش پا گمراه را در دامن صحرا گل است

برگ برگ این چمن پیش چمن پیرا گل است

شاخ مرجان در کنار بحر سر تا پا گل است

رهنورد شوق را آتش به زیر پا گل است