پرده پوش ماه کنعان چاک پیراهن بس است

رزق من نظاره خشکی ازین گلشن بس است

جامه پوشیده من، بوی پیراهن بس است

آب باریکی مرا در جوی چون سوزن بس است

نامه خشکی برای آب روی من بس است

نیل چشم زخم من خاکستر گلخن بس است

سخت جانی ها مرا زیر قبا جوشن بس است

خارخار دل، گل جیب و کنار من بس است

باعث تشویش خاطر، دیده روزن بس است

چشم ما را برگ کاهی صائب از خرمن بس است