این چنین هجران اگر دارد مرا در پیچ و تاب

داستان حسرتم از زلف طولانی ترست

سنبل خواب پریشان از سر بالین من

حاصلم زین هستی موهوم غیر از داغ نیست

چشم بوسیدن اگر دوری نمی آرد، چرا

شوق را از سوزش ما نیست پروایی، که هست

کوکب بختی که من دارم، عجب نبود اگر

در شب یلدای بخت من نیارد شد سفید

ابر گو خود را عبث بر تیغ مژگانم مزن

چرخ یاران موافق را جدا دارد ز هم

با منافق سیرتان گردون مدارا می کند

رشته امید من صد دانه گردید از گره

این همه فریاد من ای چرخ می دانی ز چیست؟

قبله ارباب معنی، کعبه اهل نیاز

آن که رعد هیبتش گر بانگ بر گردون زند

ابر جودش سایه گر بر روی دریا گسترد

در شبستانی که حفظ او برافروزد چراغ

مریم بکر صدف را از سموم قهر او

همچو گنج از دیده ها گشته است ویرانی نهان

عطسه مغز غنچه را از بوی گل سازد تهی

گر شود آبستن یک قطره از بحر کفش

گر نسیم حفظ او بر روی دریا بگذرد

چون ید بیضای جودش سر برآرد ز آستین

آب تیغ او چو از جوی نیام آید برون

صاحبا در ملک گیری باعث تأخیر چیست؟

پای بر چشمش نه و آفاق را تسخیر کن

تا نگردیده است بار خاطرت طول سخن

تا ز بزم و رزم در عالم بود نام و نشان

دوستانت را لب پیمانه بادا بوسه گاه