چشمه حیوان ندارد آب و تاب زنده رود

نیست آب زندگی را حسن آب زنده رود

هر که بتواند سفیدی از سیاهی فرق کرد

سینه بر شمشیر بی زنهار ابرو می زند

می ستاند توبه را از کف عنان اختیار

در خرابی های او چون می عمارتهاست فرش

چون ز ظلمت در لباس دود پنهان گشته است؟

می دهد چون خضر، تشریف حیات جاودان

برق در پیراهن اندازد کتان توبه را

در نقاب کف دل از روشن ضمیران می برد

موج، مجنون عنان از دست بیرون رفته ای است

چشم بیدار و دل زنده است صائب گوهرش