جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی

که هر که را تو بگیری ز خویشتن برهانی

مرا مگو که چه نامی به هر لقب که تو خوانی

که باز می نتواند گرفت نظره ثانی

ز پرده ها به درافتاد رازهای نهانی

تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی

ندانمت که چه گویم ز اختلاف معانی

که پیر داند مقدار روزگار جوانی

ریاضت من شب تا سحر نشسته چه دانی

تو می روی به سلامت سلام من برسانی

اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی