مگر کسی که به زندان عشق دربند است

کدام سرو به بالای دوست مانند است

که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است

هنوز دیده به دیدارت آرزومند است

به جای خاک که در زیر پایت افکنده ست

بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده ست

به زیر هر خم مویت دلی پراکند است

گمان برند که پیراهنت گل آکند است

چه دستها که ز دست تو بر خداوند است

بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است