کس درنیامده ست بدین خوبی از دری

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود

اول منم که در همه عالم نیامده ست

هرگز نبرده ام به خرابات عشق راه

یا خود به حسن روی تو کس نیست در جهان

بر سرو قامتت گل و بادام روی و چشم

رویی که روز روشن اگر برکشد نقاب

همراه من مباش که غیرت برند خلق

من کم نمی کنم سر مویی ز مهر دوست

روزی مگر به دیده سعدی قدم نهی