کاسلام دین لیلی و دیگر ضلالت است

این را شکیب نیست گر آن را ملالت است

داند که آب دیدهٔ وامق رسالت است

کاین ره که برگرفت به جایی دلالت است

ما را که غرقه ایم ندانی چه حالت است

واو را به خون ما که بریزد حوالت است

سر بر نمی کنم که مقام خجالت است

جز سر عشق هر چه بگویی بطالت است

بیعی که بی حضور تو کردم اقالت است

در هر تعنتیت هزار استمالت است

علمی که ره به حق ننماید جهالت است