آخر نگاهی باز کن وقتی که بر ما بگذری

هرگز نبود اندر ختن بر صورتی چندین فتن

صورتگر دیبای چین گو صورت رویش ببین

ز ابروی زنگارین کمان گر پرده برداری عیان

بالای سرو بوستان رویی ندارد دلستان

تا نقش می بندد فلک کس را نبوده ست این نمک

تا دل به مهرت داده ام در بحر فکر افتاده ام

دیگر نمی دانم طریق از دست رفتم چون غریق

گر رفته باشم زین جهان بازآیدم رفته روان

از نعلش آتش می جهد نعلم در آتش می نهد

هر کس که دعوی می کند کاو با تو انسی می کند