شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل ۴۸۹
سعدی
سعدی( غزلیات )
116

غزل ۴۸۹

ای رخ چون آینه افروخته
الحذر از آه من سوخته
غیرت سلطان جمالت چو باز
چشم من از هر که جهان دوخته
عقل کهن بار جفا می کشد
دم به دم از عشق نوآموخته
وه که به یک بار پراکنده شد
آنچه به عمری بشد اندوخته
غم به تولای تو بخریده ام
جان به تمنای تو بفروخته
در دل سعدیست چراغ غمت
مشعله ای تا ابد افروخته