طوطی نگوید از تو دلاویزتر سخن

گر من نگویمت که تو شیرین عالمی

واجب بود که بر سخنت آفرین کنند

در هیچ بوستان چو تو سروی نیامده ست

هرگز شنیده ای ز بن سرو بوی مشک؟

انصاف نیست پیش تو گفتن حدیث خویش

چشمان دلبرت به نظر سحر می کنند

ای باد اگر مجال سخن گفتنت بود

وصفی چنان که لایق حسنت نمی رود

در می چکد ز منطق سعدی به جای شعر

دانندش اهل فضل که مسکین غریق بود