خواب در روضه رضوان نکند اهل نعیم

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

گر بگویم همه گویند ضلالیست قدیم

درد ما نیک نباشد به مداوای حکیم

هرگز این توبه نباشد که گناهیست عظیم

که بخواهیم نشستن به در دوست مقیم

بر من این شعله چنان است که بر ابراهیم

گر تو بالای عظامش گذری و هی رمیم

دیگر از هر چه جهانم نه امید است و نه بیم

عجب از زنده که چون جان به درآورد سلیم

پیش تسبیح ملایک نرود دیو رجیم