مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست

خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست

تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست

خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست

که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست

میان لیلی و مجنون محبت است و صفاست

میان عاشق و معشوق دوستی برجاست

که در محبت رویش هزار جامه قباست

چرا که از سر جان بر نمی توانم خاست

گدا اگر همه عالم بدو دهند گداست

وگر کنند ملامت نه بر من تنهاست

ضرورت است که گوید به سرو ماند راست

خطا نباشد دیگر مگو چنین که خطاست

که گر چه رنج به جان می رسد امید دواست

از آن خوش است که امید رحمت فرداست