یکی با آن که می خواهد در آغوش

که تنها مانده چون خفت از غمش دوش

ز من فریاد می آید که خاموش

دگر جای نصیحت نیست در گوش

ورا گو برقعی بر خویشتن پوش

نیاید هرگز این دیوانه با هوش

که دریای درون می آورد جوش

بیاشامیم اگر زهر است اگر نوش

برو گو دشمن اندر خون من کوش

که در سختی کند یاری فراموش