گو دل نازنین نگه دارش

که تحمل نمی کند خارش

وین نصیحت مکن که بگذارش

تا فدا کردمی به دیدارش

گر برنجد به دوست مشمارش

که نه اول به جان رسد کارش

هر که سر می زند به دیوارش

که بود پیش دوست مقدارش

ترک جان گوی و دل به دست آرش