چه خبر دارد از شبان دراز

تا هم اول نمی کند آغاز

چه توان کرد با دو دیده باز

که چو رفت از کمان نیاید باز

که فرودوختند دیده باز

غافل از صوفیان شاهدباز

خانه گو با معاشران پرداز

گو برو با جفای خار بساز

ای که دل می دهی به تیرانداز

گر اهانت کنند و گر اعزاز

روی محمود و خاک پای ایاز

هیچ مطرب ندارد این آواز

شکر از مصر و سعدی از شیراز