ای به خلق از جهانیان ممتاز

لازم است آن که دارد این همه لطف

ای به عشق درخت بالایت

آن نه صاحب نظر بود که کند

بخورم گر ز دست توست نبید

گر بگریم چو شمع معذورم

می نگفتم سخن در آتش عشق

آب و آتش خلاف یک دگرند

هر که دیدار دوست می طلبد

آرزومند کعبه را شرط است

سعدیا زنده عاشقی باشد