چه سروست آن که بالا می نماید

که زاد این صورت منظور محبوب

اگر صد نوبتش چون قرص خورشید

کس اندر عهد ما مانند وی نیست

فراغت زان طرف چندان که خواهی

حدیث عشق جانان گفتنی نیست

درازای شب از ناخفتگان پرس

مرا پای گریز از دست او نیست

رها کن تا بیفتد ناتوانی

نشاید خون سعدی بی سبب ریخت