عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود

گر من فدای جان تو گردم دریغ نیست

ور من گدای کوی تو باشم غریب نیست

مجروح تیر عشق اگرش تیغ بر قفاست

حیف آیدم که پای همی بر زمین نهی

در هیچ موقفم سر گفت و شنید نیست

ای هوشیار اگر به سر مست بگذری

ما چون نشانه پای به گل در بمانده ایم

ای آشنای کوی محبت صبور باش

سعدی به در نمی کنی از سر هوای دوست