آن سرو که گویند به بالای تو ماند

دنبال تو بودن گنه از جانب ما نیست

زنهار که چون می گذری بر سر مجروح

بخت آن نکند با من سرگشته که یک روز

هر کاو سر پیوند تو دارد به حقیقت

امروز چه دانی تو که در آتش و آبم

آنان که ندانند پریشانی مشتاق

گل را همه کس دست گرفتند و نخوانند

هر ساعتی این فتنه نوخاسته از جای

در حسرت آنم که سر و مال به یک بار

سعدی تو در این بند بمیری و نداند