آن را که غمی چون غم من نیست چه داند

وقت است اگر از پای درآیم که همه عمر

سوز دل یعقوب ستمدیده ز من پرس

دیوانه گرش پند دهی کار نبندد

ما بی تو به دل برنزدیم آب صبوری

هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید

سلطان خیالت شبی آرام نگیرد

شیرین ننماید به دهانش شکر وصل

گر بار دگر دامن کامی به کف آرم

ترسم که نمانم من از این رنج دریغا

قاصد رود از پارس به کشتی به خراسان

فریاد که گر جور فراق تو نویسم

شرح غم هجران تو هم با تو توان گفت

زنهار که خون می چکد از گفته سعدی