روز برآمد بلند ای پسر هوشمند

طفل گیا شیر خورد شاخ جوان گو ببال

تا به تماشای باغ میل چرا می کند

عقل روا می نداشت گفتن اسرار عشق

دل که بیابان گرفت چشم ندارد به راه

کشته شمشیر عشق حال نگوید که چون

هر که پسند آمدش چون تو یکی در نظر

در نظر دشمنان نوش نباشد هنی

این که سرش در کمند جان به دهانش رسید

سعدی اگر عاقلی عشق طریق تو نیست