ای رایت مبارک تو آیت ظفر

مر ملک را سداد تو چون جسم را روان

آثار تو شدست بفرزانگی مثل

در امر و نهی تاع فرمان تو قضا

عزم ترا ز فتح مدد از پی مدد

چرخیست طبع تو که هنر باشدش نجوم

از کین تو رحیق مخالف شده حریق

در قرب و بعد تو همه اسباب عز و ذل

از شربت فریب تو افلاک در هراس

اسلام را نظام همه از بقای تست

روز سخا و روز وغا پیش دست تو

چون بر گرفت دست تو شمشیر انتقام

آبست راحت جگر خلق و پس چرا

چون تو بسوی خطهٔ اعدا سفر کنی

از بهر آنکه تا کند ارواحشان نزول

ای تو بعقل و شرع شده داور جهان

تا عدل تو بگشت در آفاق پاسبان

نی مر گل سعادت جاه ترا ذبول

در عقد خاندان تو ، ای شاه روزگار

تو چرخ دولتی و جهان را همی زتو

زین گل که شد شکفته ببستان ملک تو

افروخته چو چرخ شد اکناف شرق و غرب

در طالعش دلایل شاهی مبینست

گردون سالخورده بدین دیدهای تیز

واجب چنان کند که سپارد سریر ملک

در هر هنر سوار جهانی و بی خلاف

از پشت پیل چیست بجز پیل ملتمس؟

از جای در چه آید الا حصول در ؟

در حق خاندان تو حق را عنایتیس

هر ساعتی همی کند از بهر این سبب

این ملک ماند خواهد درخاندان تو

در مدح خاندان تو ، شاها ضمیر من

از نکتهای بکر مرو را همیشه برک

ذکرم ببر و بحر عیانست ، همچو شمس

از نسج طبع من همه گیتی پر از حلل

چون بی نظیر گشتم در مدح تو سزاست

آثار اهل ملک باشعار اهل نظم

از من بخر ثنا ، که بود دست تو مرا

معلوم رأی تست که : بودند بی قیاس

مردان با مهابت و گردان کامگار

جملهٔ بهینه وار برفتند از جهان

کس نام هیچ مرد نداند از آن گروه

از عنصری بماند وز امثال عنصری

والا امیر داد ، که در باب ملک بود

امداد مال او شده بیرون زشرح و وصف

چون انتقال کرد بسوی جوار حق

گر شعر بوالمعالی حاصل نداشتی

در جمله نام نیک بقای مخلدست

چندین هزار مال بجهان می دهند

ارباب فضل را ز پی عمر جاودان

تا از زمین همی متصاعد شود بخار

بادا بزیر رایت تو فتح را مکان

داده جهان ، بدانچه تو پیمان کنی ، رضا

اخوان تو بجاه تو در عز و در شرف

پذیرفته از تو قربان ، فرخنده بر تو عید