خدایگانا ، تیغ تو صورت ظفرست

فضایل تو بجسم خرد درون جانست

کف تو کان مکارم شدست در گیتی

بجاه تست همه عز طینت آدم

تو هم ز زمرهٔ خلقی و بهتری از خلق

شجاعت تو بدست ظفر درون تیغست

بر جلال تو چرخ رفیع چون خاکست

تو بسته ای کم ملک و از مهابت تو

صفت بابر نه نیکوست مکرمات ترا

شریف ذات همایون تو ز روی کمال

اگر شدست جهان خسیس منشأ تو

چو داستان مقامات تو کنند بیان

پس از جناب عزیز خدای عزوجل

اگر معالی چرخست رای تو شمست

تویی که فعل تو و قول تو بخیر و بصدق

فروخت هیبت تو آتشی بگیتی در

مسیر عزم تو بر آسمان نصرة و فتح

ز عدل تست همه زینت معالم شرع

بروز حرب ترا در مواقف هیجا

فلک سپرده بتو ملک روزگار ولیک

بخاک و باد درون او فتاده اکلیلش

بقهر خصم تو در بسته اند خلق اوهام

خبر مپرس ز حال عدوی و بگذارش

خدایگانا بشنو ز حال من سمری

منم که همچو صدف از بدایع لفظم

نه آفتابم لیکن فنون دانش مکن

بعالم اندر ارباب علم بسپارند

کنم بچشم حقارت بروزگار نظر

ز ماه و جاه من آنچه اندرین حوادث رفت

هنوز خانه من بنده از مواهب تو

هنوز ، باری ، منت خدای را ، که مرا

هنوز سوی من از نوع نوع نعمت تو

اگر بقول نبی رزق مرد از فضلست

بیک صحیفهٔ دانش مقابله نشود

نکوست حالم ، ور نیز بد بود چه کنم ؟

بهیچ نوع مرا از فلک شکایت نیست

من از فلک چه شکایت کنم ؟چو معلومست

همیشه تا که قمر را مسیر بر فلکست

خطیر باد بتیغ تو کار شرع نبی