صدر دولت را مغیت و اهل ملت را معین

بر سریر مملکت صاحب قران راستین

یسر دارد بر یسار و یمن دارد بر یمین

گشته رایش رونق احوال عالم را ضمین

هم بحق نعمتش اصحاب دولت را یمین

در فضای همت او منزل روح الامین

بر همه اسرار گیتی رأی او بوده امین

گشته از اکناف عالم بسطت جاهش مکین

پیر گردد در رحم از بیم رمح تو جنین

خود چه باشد آسمان تا باشدت زیر نگین؟

زندگی در شخص دانش ، روشنی در راه دین

از شجاعت شد مرکب و ز مروت شد عجین

یا کف موسی عمران را تو داری در جبین

رستم سکزی تویی ، چون حرب سازی روز کین

نی، خطا گفتم ، که باشد سخره حرب تو این

از لب دریای مکران، تا لب دریای چین

بوسه داده بر کف میمون تو خان و تگین

اندر اقبالت گمان بدسگالان شد یقین

همچو جاه خود رفیع و همچو رای خود متین

یافتی در حال نصرة بر چنان حصن حصین

وی بسا پیکر! که تو کردی بخاک اندر دفین

عاجزست از شرحش اقلام کرام الکاتبین

چون خرامد مرکب میمون تو در زیر زین

دیر زی، ای گشته با اقدام تو دولت قرین

عدل با عقلت بسازد چو لبن با انگبین

حشمت سهم تو دارد بدسگالان را حزین

کسب کردی محمدت را ،حمد رب العالمین

این چنین باید که کردی، آفرین باد، آفرین !

قیمتی نارد بنزد خلق گوهر در زمین

تا که باشد عارض دلبر بسان یاسمین

بادا روز و شب ترا نصرة تر از آستین

هر چه حشمت باشد، از اقبال ربانی ببین

گاه ریحان نشاط از از باغ بهروزی بچین

باده های سلسبیل از لعبت چون حور عین

برده آب بار بد، بنشانده باد رامتین

این چنین شعر متین و این چنین سحر مبین