رمضان آمد و آورد ز فردوس برین

رمضان ناظم اسباب صیامست و قیام

دیده از هیبت او طایفهٔ شرک فتور

اندرین ماه که از خلد جهان راست بشیر

مرحبا آن که نهد افسر طاعت بر سر

علم فسق نگون گشت در اطراف جهان

چهره بنمود هلالش ز صف چرخ چنانک

زین کمان دیو لعین کرد هزیمت چنانک

خسرو قلعه گشایی ، اتسز غازی ، که شدست

آن هدی را بهمه سعی دلش کرده ضمان

شده در دیدهٔ تایید مساعیش بصر

سال ومه از فلکش بوده سعادت تعلیم

با فلک همت فرخندهٔ او کرده قران

ای تو چون در و ترا بیضهٔ اسلام صدف

خاک میدان تو ابنای وغا را بستر

بر ثنای تو گشادند زبان میر و وزیر

تا بتابد همی از طارم گردون خورشید

باد از ملک تو اکناف جهان را رونق

بر زمین کس نبرد نام بزرگت بدعا