او را برنگ و بوی نگویم نظیر نیست

ما را نسیم کوی تو از خاک بر گرفت

گلبانگ نی اگر چه بود دلنشین ولی

غافل مشو ز عمر که ساکن نمی شود

روی نکو به طینت ساقی نمی رسد

با عمر ساختیم ز دل مردگی رهی