ببام لانه بیاراست پر، ولی نپرید

مبرهن است کازان طعنه بر دلش چه رسید

گسست رشتهٔ امیدی و رگی بدرید

طبیب گشت، چه رنجوری کبوتر دید

برای راحت بیمار خویش، بس کوشید

ز برگهای درختان سبز پرده کشید

بباغ، کرد ره و میوه ای ز شاخه چید

طعام داد و نوازش نمود و ناله شنید

ز درد و خستگی و رنج، دردمند رهید

ترا بیاری بیگانگان، چه کس طلبید

تفاوتی نکند خدمت سیاه و سفید

مرا بسان تو، در تن رگ و پی است و ورید

چه بیم، گر که قدیم است عهد، یا که جدید

زمان کار نباید به کنج خانه خزید

چه فرق، گر زر سرخ و گر آهن است کلید