سپیده دم، نسیمی روح پرور

تو پنداری، ز فروردین و خرداد

برخسار و بتن، مشاطه کردار

گرفت از پای، بند سرو و شمشاد

ز گوهر ریزی ابر بهاری

مبارکباد گویان، در فکندند

نماند اندر چمن یک شاخ، کانرا

ز بس بشکفت گوناگون شکوفه

بسی شد، بر فراز شاخساران

بتن پوشید گل، استبرق سرخ

بهاری لعبتان، آراسته چهر

چمن، با سوسن و ریحان منقش

در اوج آسمان، خورشید رخشان

فلک، از پست رائیها مبرا