سیر، یک روز طعنه زد به پیاز

گفت، از عیب خویش بی خبری

گفتن از زشتروئی دگران

تو گمان میکنی که شاخ گلی

یا که همبوی مشک تاتاری

خویشتن، بی سبب بزرگ مکن

ره ما، گر کج است و ناهموار

در خود، آن به که نیکتر نگری

ما زبونیم و شوخ جامه و پست