گلی خودرو، دمید از جو کناری

فروزنده، چو بر افلاک اختر

بجوی و جر، گل خودروست بسیار

بهر راهی که روئی، خار راهی

شما را در شمار ما نیارند

وگر روزی ببینندت، نچینند

کند کار ترا ایام، دشوار

وبال هستیت، گردن بگیرد

کنندت پایمال، اندر گذرگاه

چرا اندر ردیف ما نشستی

مرا نیز اندرین ملک، اعتباری است

حساب خار و خس را نیز دارد

مرا هم باغبانی کرد افلاک

مرا هم آب داد ابر بهاری

سوی ما نیز، گردون را نظر بود

چه کردم تا بسوزد روزگارم

که گیرد گردن ما را وبالی

ز داس و تیشه ام، اندیشه ای نیست

بهی میتوان از هم پراکند

چه فرق، ار نو گلی پاکیزه، خودروست

که میگوید گل خودرو، نکونیست

فتادم تا نگوئی خودپرستم

مرا این اوفتادن، سرفرازیست

ز هر مرزی که گفتندم، شکفتم

نسیم صبحگاهانم ببوید

درین دفتر، ز خلقت گفتگوهاست

که ما افتاده ایم، ایشان بلندند

کشاورز سپهرم با تو بنشاند

هوای نخوت و نام آوری نیست

ز هر جا رسته ایم، آنجا مصفاست

گل خودرو، ز قدر گل نکاهد

ز بارانی و باد و آفتابی

چه میدانم، چه خواهم شد سرانجام