کز چه من گردم این چنین، تو دراز

چاره ای نیست، با زمانه بساز

این حقیقت، مپرس ز اهل مجاز

کس، درین پرده نیست محرم راز

ننهد قدر، چرخ شعبده باز

هر دو گردیم جفت سوز و گداز

نتوان کرد بهر گیتی ناز

سر این کیسه، گردد آخر باز

بخروشیم، لیک بی آواز

آتش آمد من و تو را دمساز

که بما نیز، خلق راست نیاز

هم تو، بر کار خویشتن پرداز

چه پلاس و چه جامهٔ ممتاز

چه توانیم گفتن از آغاز