باز آتش غم دست در آغوش رخس ماست

جمازه ی ما تا به ره کعبه روان است

آن چشمه ی شهدیم که در عین حلاوت

داغی که امان جوید از او سینه ی دوزخ

مرغان اجابت همه بریان و کباب اند