میرم ز هجر و گویم، یا رب به حسرت من

هنگام نزع این است، مقصود من که گر یار

خوش ساعتی که می کرد، منعم ز گریه، محرم

از ناوک تو عمداً، دشوار می دهم جان

رفنم که بهر صلحش، عجزی کنم به عرفی