چون زخم تازه دوخته ز خون لبالبم

بی دردی آورد همه قول و طرب، مسیح

بستی لبم به شکوه و ذوق ادب شناخت

بگذشت عمر و گفت و شنو با تو رو نداد

صد بار لب گشودم و بر کس نریختم

لب وعده کرده بود که گوید غمم به دوست

در دل گذشت یار و فرو ریختم بدان

اقرار کن که سنگ دلم بعد از آن اگر

عرفی به ترهات زن آتش که جاودان