که زهر غم به گلوی فراغ می ریزد

که خار فتنه به راه سراغ می ریزد

که استخوان هما پیش زاغ می ریزد

که عشق خون جگر در ایاغ می ریزد

حدیث عشق که خون فراغ می ریزد

به جای قطرهٔ خون درد و داغ می ریزد

به جیب جلوهٔ طاووس باغ می ریزد

به دامنش گهر شبچراغ می ریزد