آن کو چو من از عشق پریشان ننشیند

ای خضر شکستی به سرایت برسد، خیز

با آن که مغان را همگی مایهٔ شیداست

گر چاشنی شربت درد تو بیابد

عرفی برو از میکدهٔ ما، که کس این جا