تشنه سازد، بر لب دریای خون آرد مرا

تا به هوش از نغمه های ارغنون آرد مرا

تا که از شرم گنه دوزخ برون آرد مرا

می برد باری نمی دانم که چون آرد مرا

من به این وادی نه خود آیم، جنون آرد مرا