التفاتی نیست با امید مطلوب مرا

تا به حال من کند اندیشه های باطلش

زان حجاب افتاد و زین عم خانه می ناید برون

گفت و گو های دل شوریده ام باطل مدان

گریه را ذوق است کانر تهمتی باعث نشست

جسن و ناز و عشوه خواهد هر دم از شرم ادب

ناصبوری گر کند عرفی دلم عیبش مکن