از تو کس زمزمه ی مهر و وفا نشنیده است

باورم نیست که همسایه ی حسن است و هنوز

جذبه ی شوق نسیم تو رساند به مشام

غم دل آتش دل سوختگان است، فغان

عزتم بین که بر آرنده ی حاجات هنوز

بد گمان گر شده باشم، مشو رنجه، که کسی

برد از صومعه وز دیر مغان چون عرفی