هم صومعه را فیض به دستور نمانده است

بی نشأ ذوقی نبود خفته و بیدار

بیمار تو کش زندگی از شدت درد است

باور نکنم گر چه اناالحق زده از عشق

نام تو، چه پست و چه بلندش، چه مراد است

عرفی ارنی گو شنوای است، نه موسی