عنبر است آن حلقه گشته زلف او یا چنبر است

اصل او از زنگ و بر یک اصل او سیصد شکن

هر سری را باز سیصد بند گوناگون چنانک

طبع او طبع بهار آمد که دایم همچو او

گر همی گل پرورد طبع بهاران کار اوست

چون بهار آید ز طبع او دمد نی ریح گل

من نه این جویم ، نه آن خواهم که هر دو بیهده ست

شاه نصرت ناصر الدین بوالمظفر کز ظفر

گر هنر جویی هنر مر طبع او را خادم است

نام هرکس را به گیتی آفرین زیور بود

لفظ او بشنو اگر گوهر همی جویی از آنک

هر گه را روشن نماید روز بی دیدار او

تا ز جودش پر نشد هر چند آز و طمع بود

چون به مدحش دست بردی معنی اندر لفظ تو

گر کسی مر عرض جاهش را بیندیشد به وهم

ور کسی از تیغ تیز او نیندیشد به عقل

آدمی را طبع باد و خاک و آب و آتش است

چون نیابد آنچه زو آید همی از هیچ کس

مخبرش بگرفت گیتی سر بسر در فضل او

هیچ معبر هست در دریای جود او گذر

اجتهاد او نظام علم یزدانی شده ست

رنگ تیغش صاعقه وار است کاندر عکس او

ز آذرستش اصل از آن رو روشن و سوزنده گشت

رنگ نیلوفر بود رنگش از آن از بیم او

خدمتش توفیر اقبال است زو بیرون مشو

هرچه هست اندر جهان آن چیز را باشد دری

عدل او قولیست کاین گیتی بدو در مدغم است

زین جهان مندیش او را گیر کو نه زین جهان

خوب طلعت پیشگاه و پاک سیرت خسرو است

همچنان کز نفس او گیتی مر او را حاسد است

این پدر داند پسر کاین پادشه فرزند اوست

معنی مردان نیارد هیچکس جز کردگار

آنکه منکر بود روز حشر و روز بعث را

هر که فخر آرد توان دانست زو آرد همی

تا زمین تیره است و پاکست آب و آتش روشنست

تا که رسم آمد غم و امید و شادی خلق را

دولتت پایبنده باد و ملکت افزاینده باد

عید فرخ بادش و دل خرم و گیتی به کام