زمره ای از بلا هلاک شوند

تو هم ار عاشقی بلاگش باش

هر کرا آشنای خود سازد

این بلا سنگ آزمایش تست

تا ببیند که چیست مایهٔ تو؟

چه شکایت کنی ز مردن طفل؟

حکمتی باشد اندر آن ناچار

حد عمر از سه قسم بیرون نیست

کودکی و جوانی و پیری

ساخت یزدان به صنع خود دو سرای

جان پیران پس از جدایی تن

که جز آن جایگه سفر نکند

هم چنین روح هر جوانی نیز

تا غنی در دنی نپیوندد

طفل را نیز هم چو پیر و جوان

ببرد، ننگرد به کم سالی

کار صنع این چنین بکام شود

بر چنین سلطنت مزیدی نیست

دل درین دختر و پسر چه نهی؟

چکنی اعتماد بر فرزند؟

ایکه داری تو این منی در پشت

نتوانی تو کین منی داری

گر بکشت، ار بهشت، او داند

باغبانی، تو مزد خود بستان

مالک ار باغ را خراب کند

گفت: کامی بران و راضی شو

هر دو کون وز حکم او یک جو

تو چه دانی که مرگ طفل از چیست؟

شیر شیرین ز تنگی پستان

او دهد طفل و او ستاند باز

هر کرا در فراق فرزندی

شرم دارد در آن جهان جبار

از برای پدر شفاعت طفل

دشمنان از بلا نفور شوند

ز که نالی گراوت خواهد داد؟

خاص را در بلا بدان سوزد

کادب بندگی چگونه بود؟

ز بلا میشود دو راه پدید:

عارف اندر بلاش بیند و بند

از نشاط بلا به رقص آید

نیست پوشیده شمه ای زان نور

بر تو نیک و بد استوار کند