یاری از غیر حق نه از دینست

گر تو این نکته را نمی دانی

عاشق دوست یاد نان نکند

چون توکل کنی، مگو از غیر

زمره ای از توکلند به رنج

هر چه او داد غایت آن باشد

از توکل شوی ریاضت بین

آنکه ز اسباب در غرور افتد

متوکل سبب یکی بیند

ز تفرق مباش سرگردان

به اعتابش بساز و شور مکن

بکشی سر، پسنده کی باشی؟

خواجگی سر بسر جمال و خوشیست

تو چه دانی که سودت اندر چیست؟

گر چه دردت ز خشم و کینهٔ اوست

همه کس ره به کار خویش برد

تکیه بر خنجر و سپاه مکن

یارت او بس، به هر چه درمانی

جز توکل مبر به راه دلیل

از طهارت سلاح و مرکب ساز

هیکل از عصمت و کمر ز وفا

دور باشی ز «آیةالکرسی»

میفرست از برای حاجب خاص

اهل این داوری صبورانند

سر تسلیمشان فرو رفته