بود در روم پیش ازین سر و کار

لنگری باز کرده چون کشتی

در لنگر نهاده باز فراخ

خلق رومش نماز بردندی

نان صاحب ز کار رندان بود

حوریان گرد او گروه شده

جمع گشتند ازین صفت خیلی

ناگهان رومی غلام باره

به یکی زان میانه عشق آورد

در نهانی انار و سیبش داد

برد روزی به گوشهٔ باغش

خر زهٔ خویش در وعا می کرد

باغبان این بدید و گفت: ای خر

رند گفتا: ز هر دو بیزارم

حکم او تا به دست مادر بود

چون پدر پیش صاحب آوردش