ندهد لقمه جز که زهر آلود

چون نگیرد خوردنده را تا سه؟

کز چنان لقمه داشت لقمان عار

به ز صد منعم دروغینه

دوغ او داغ بر جگر نهدت

زهر خور، نان چه مینهی در حلق؟

روغنی بر کشیده دان از ریگ

به کسی از تو رافتی نرسد

لبش از میوه ای نیالودی

که بهشت آرزوت باشد و حور

در باغ کرم چه می بندی؟

یا بیفشان و حلقها ترساز

به از آن کانچنان همی پوسد

هم به همسایه سایه ای برسان

رخ چرا چون بنفشه میتابی؟

هم ز بالای در فرو انداز

بستن در غرامتی باشد

هم زکوتی به بیوه ای میده

بخل را نیز عار باشد ازین