دست در دامن پیمبر زن

نظر او دوای درد تو بس

پخته او بود و این دگرها خام

در ره مصطفی کم از خاکند

دیگران را بهل برین در و بام

او خداوند دین و صاحب درد

درج ادریس درج خامهٔ اوست

زانکه ناقوس را زبان بسته

همه شب های او شب معراج

او چراغ، آنگهی شکایت بس؟

اختر پنج رکن و نه برج اوست

ملک از زمرهٔ غلامانش

آفتابش چه باشد اندر مشت؟

پایش آسان رود به راه فلک

خیمه بر تارک سپهر زده

مشکل هفت چرخ حل کرده

شرح و تقصیل آن توانسته

کشف برجان او ز عالم کن

روی او را به چشم سر دیده

به یقین خود احد بماند راست

هر چه او آورد، دلیلش ساز

وی ز بشرت گشاده روی بشر

ابطحی طینت تهامی فصل

یزک لشکرت صبا و دبور

به سر عرش جای منبر تو

بوی خلقت به مرده جان بخشد

از تو یک امتی تمام بود

چار یار تو چار حد زمین

به روان تو باد و بر یاران